Οποιος νομίζει ότι το πρωτάθλημα της Super League θα «παγώσει» ή ότι θα μπει στη φορμόλη λόγω των όσων έχουν συμβεί τους προηγούμενους μήνες, μάλλον ποντάρει σε άλογο που ξέχασε να φορέσει τις παρωπίδες του. Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος.Εχει δίκιο εν τέλει ο Βαγγέλης Μαρινάκης σε όσα έλεγε προχθές. Αυτό το ευτυχές και διθυραμβικό «προχωράμε μαζί ενωμένοι»…
κλείνει πληγές, κλείνει στόματα, προθέσεις, δίνει συγχωροχάρτια, άφεση αμαρτιών, προσφέρει ατελές όραμα, δημιουργεί μια νέα κατάσταση με παλιά δοκιμασμένα υλικά. Δίνει στον κόσμο... μπαλίτσα. Αυτό δεν είναι, άλλωστε, το ζητούμενο; Εκτός αν επιθυμούμε στο επόμενο διάστημα και μέχρι να διαλευκανθεί η υπόθεση «καθαρά χέρια» να την περάσουμε στις αίθουσες των δικαστηρίων παρέα με τον Αλέξη Κούγια (που εκ του επαγγέλματός του γνωρίζει τους χώρους) και τους λοιπούς πρωταγωνιστές του... δράματος.
Μετά την παρέλευση δύο τριών μηνών μια θολή εικόνα θα έχει μείνει. Ενα ανεπεξέργαστο «γιατί συνέβησαν όλα αυτά;» ή ακόμη χειρότερα «τελικά βρήκαμε τους ενόχους;». Αφαιρέστε αυτές τις σκέψεις. Δεν βοηθούν. Δεν βοήθησαν και την εποχή της «παράγκας». Γιατί να το κάνουν τώρα; Ολα θα προχωρήσουν σαν να μην έγινε τίποτα. Σαν να μη μας λέρωσε καμία σκουριά και όλα είναι καλώς καμωμένα.
Μακάρι τουλάχιστον, έστω και κατ' επίφαση, όντως από εδώ και πέρα να είναι όλα καλώς καμωμένα. Αν και το ποδόσφαιρο επειδή ακριβώς ανήκει στη σφαίρα των δυνατών (καίτοι παίζεται για να ευχαριστηθούν οι αδύναμοι), εμπεριέχει εν σπέρματι κάμποση δόση νοθείας. Τουλάχιστον η παραγοντική έκφανση του αθλήματος.
Σε κλίμα «σιγά μη μας ακούσουν» με την ιλαροτραγωδία να παίζεται από τα μεγάφωνα (μα, ομάδα Α και ομάδα Β;) η κλήρωση του πρωταθλήματος έγινε και πλέον όλα είναι έτοιμα για να ξεκινήσει επισήμως η ποδοσφαιρική σεζόν. Οι πληγές συν τω χρόνω θα επουλωθούν. Ολα θα πάρουν το δρόμο τους. Μέχρι την επόμενη φορά που μια στραβοτιμονιά θα μας τραβήξει από την άσφαλτο. Αν θα βρούμε γκρεμό; Το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει μάθει να περπατάει στο χείλος, αλλά ποτέ να μην πέφτει. Αυτό κι αν αποτελεί παράσημο τιμής και αντοχής.
Τέλος πάντων, για να μη γίνει κανείς τιμητής των πάντων, το ζητούμενο δεν είναι να γεμίσουν οι φυλακές από ποδοσφαιρικούς παράγοντες. Δεν έχασε και η Βενετιά βελόνι αν «καθαρίσει» το ποδόσφαιρο. Σάμπως όλα τα υπόλοιπα δουλεύουν ρολόι; Εδώ εν μέσω βαθύτατης κρίσης, καθημερινά, εμφανίζονται περιπτώσεις αφαίμαξης δημόσιων πόρων από... ελαφροχέρηδες της εξουσίας που δεν ορρωδούν προ ουδενός.
Εχουν δίκιο οι παράγοντες (εμπλεκόμενοι και μη): δεν γίνονται να λιθοβολούνται μόνο αυτοί όταν γύρω μας γίνεται το... σώσε. Γι' αυτό το καλύτερο είναι τούτο: να πιούμε το νερό της λησμονιάς. Ολοι μαζί ενωμένοι! Στο κοινό καλό των... τηλεοπτικών εσόδων. Προς Θεού μη χαθούν τα πακέτα! Διότι τι είναι η ζωή μιας ομάδας; Το σήμα; Η φανέλα; Οι οπαδοί; Χμ, ωραίο παραμύθι, αλλά τώρα ας γυρίσουμε και πλευρό. Το πακέτο, κύριοι! Αυτό το μικρό, αλλά αρκετά «συμπαθές» τουβλάκι που κάνει τον τροχό να γυρίζει. Που βοηθάει τον όποιον πρόεδρο να κάνει μεταγραφές, να κάνει το κομμάτι του, να χαρεί ή να απογοητευτεί ο οπαδός, να χλευάσει ή να επευφημίσει ο δημοσιογράφος. Γενικώς να κινηθεί το σύστημα.
Διότι το σύστημα είναι καταδικασμένο να κινηθεί. Πιο εύκολα μπορεί να σταματήσει η Γη να κινείται παρά το σύστημα. Αρχίστε να το λέτε εν είδει προπόνησης (όπως κάνουν και οι παίκτες των ομάδων). «Προχωράμε όλοι μαζί ενωμένοι». Οποιος κάνει λάθος και αρχίσει να κάνει δεύτερες σκέψεις να προσέλθει αύριο με τον κηδεμόνα του για να τιμωρηθεί πάραυτα..
Πηγή: sentragoal.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου