O Γιώργος Μαζιάς γράφει για την αμυντική δυσλειτουργία του Ολυμπιακού, σε αντίθεση με τα θετικά δείγματα του στην επίθεση.Το τελικό αποτέλεσμα τρομάζει. Το παθητικό τρομοκρατεί. Πέντε γκολ είναι πολλά. Πάνω από δέκα χρόνια, ακόμη και σε φιλικό, έχουμε να δούμε τον Ολυμπιακό να τρώει τόσα γκολ.
Ναι, υπάρχουν δικαιολογίες. Δεύτερο φιλικό μέσα σε λίγες ώρες.
Καλούτσικη ομάδα η Χέρενφεν και έτοιμη για το πρωτάθλημα. Με όποιον κι αν παίξεις τώρα όλοι πιο μπροστά είναι. Αυτό το ξέρεις και το περιμένεις. Επίσης περιμένεις να επέλθει κούραση και να υπάρχει διαφορά απόδοσης από ημίχρονο σε ημίχρονο. Εκείνο που δεν περιμένεις είναι να βλέπεις τα ίδια αμυντικά προβλήματα σε κάθε παιχνίδι.
Οταν μιλάμε για αμυντικά προβλήματα εννοούμε όλη τη λειτουργία της ομάδας. Η πίεση ψηλά κράτησε λίγο και δεν είχε σοβαρά αποτελέσματα. Η αγωνιστική φιλοσοφία του Βαλβέρδε που πέρασε πέρυσι στον Ολυμπιακό κι ακολουθήθηκε με επιτυχία, ως τώρα εμφανίζεται ανά μικρά χρονικά διαστήματα. Οταν υπάρχει πρέσινγκ και κατοχή της μπάλας τότε όλα πάνε καλά. Το είδαμε στο πρώτο μέρος με τη Μπρέντα και στο πρώτο εικοσάλεπτο με τη Χέρενφεν.
Εκεί υπήρξαν τα σωστά αποτελέσματα. Μετά ολική κατάρρευση. Ισως και να είναι φυσιολογικό για την εποχή. Αυτό που δεν είναι σύνηθες είναι τα προβλήματα στο ψηλό παιχνίδι και η τρύπα στο κέντρο της άμυνας. Αναμενόταν αντίδραση στη μεσαία γραμμή με καλύτερο παιχνίδια από τον Ουρτάδο, αλλά κάτι τέτοιο δεν έγινει ποτέ και ο Ολυμπιακός έφαγε τις περισσότερες φάσεις που έχει φάει εδώ και πάρα πολύ καιρό. Είναι ανησυχητικό; Οχι ακόμη. Πρέπει να τον δούμε με κανονική σύνθεση σε όλο το 90λεπτο. Οι μεταπτώσειες στην απόδοση πάντα θα υπάρχουν σε τέτοιο χρονικό σημείο και με τις τόσες δοκιμές που γίνονται από τον κάθε προπονητή.
Πέντε γκολ δεν είναι πολλά; Πάρα πολλά. Οσο καλά είναι τα τέσσερα γκολ μπροστά, τόσο κακό είναι τα πέντε πίσω όσο κι αν είναι φιλικό. Κάποια πράγματα σίγουρα φάινονται. Ο Ουρτάδο δεν μπορεί να βοηθήσει. Αφήνει κενό το κέντρο και δεν συνδέει σωστά την αμυντική με τη μεσαία γραμμή. Ο αντίπαλος φτάνει εύκολα στα κόκκινα καρέ και πανεύκολα δημιουργεί φάση.
Δεν υπάρχει συνοχή και τα αργά αντανακλαστικά δημιουργούν ανησυχία. Πρέπει να δούμε τον Ολυμπιακό με Φουστέρ και Γιέστε μέσα ώστε να καταλήξουμε στο τι άλλο χρειάζεται και ποια είναι τα τελικά και πραγματικά προβλήματα. Ως τώρα έχουμε ότι ο Ολυμπιακός για μια ακόμη φορά, έδωσε πολλές ευκαιρίες στον αντίπαλο κάτι που δεν συνηθίζει να κάνει ο Ολυμπιακός. Η απόδοση ήταν και πάλι καλή ως το 60ο λεπτό και μετά κατάρρευση. Τα στημμένα θέλουν δουλειά πολύ επειδή η άμυνα εκεί έδειξε παιδική χαρά. Επίσης, η διαφορά ταχύτητας και αντοχών είναι επίσης εμφανής σε σχέση με το ελληνικό πρωτάθλημα. Μπορεί να έχει ελπίδες διάκρισης στην Ευρώπη ο Ολυμπιακός; Με τέτοια εικόνα, όχι! Αυτό πάντως δεν αλλάζει εύκολα.
Χρειάζεται πολύ δουλειά και μεγάλος ανταγωνισμός. Αυτές οι σφαλιάρες ίσως κάνουν καλό στους Πειραιώτες. Θα τους προσγειώσουν και θα τους κάνουν να δουν και να καταλάβουν τα προβλήματά τους. Τι χρειάζονται; Στην Ελλάδα σε γενικές γραμμές μάλλον θα τα καταφέρουν. Αν βγει κανονικός ο Φεϊσα, καλύτερος του Ουρτάδο για την ακρίβεια, τότε θα σουλουπωθεί η μεσαία γραμμή στα ανασταλτικά της καθήκοντα. Οσο κρατάει ο Ιμπαγάσα και ο Γιέστε τον καλύπτει επαρκώς τότε και οι πάσες θα βγουν. Από τα άκρα ο Ριέρα ανεβαίνει. Εχει την ντρίμπλα και ξέρει πολύ καλά τη θέση του. Από τα δεξιά ο Χαβίτο είναι γρήγορος, ο Γκρμπιτς έχει ενθουσιασμό, αλλά δεν είναι ούτε ο ένας μήτε ο άλλος ο δεξιός εξτρέμ που θα κάνει τη διαφορά και θα καλύψει επαρκώς τη θέση. Επιθετικά περιμένουμε να πάρουν πάνω τους Τζιμπούρ και Μιραλάς.
Επιθετικά με κάποιον τρόπο γκολ ο Ολυμπιακός θα βάζει. Το θέμα είναι να δέσει το κέντρο του και να μην έχει τέτοια τρύπα του... όζοντας στην άμυνα. Χρειάζεται άλλος παίκτης. Υπάρχει το ερωτηματικό του Φεϊσα. Αν ο Σέρβος δεν μπορεί τότε ναι χρειάζεται άμεσα αμυντικός χαφ ολκής όπως και ένας επιθετικός (αν φύγει ο Πάντελιτς ή ο Τζιμπούρ) που να έχει στο τσεπάκι του (όπως ο Σισέ) 15-18 γκολ. Ισως να χρειάζεται και σούπερ δεξιός εξτρέμ ώστε να γίνει όπως την ονειρεύονται οι φίλοι της η ομάδα του Πειραιωτων. Παίκτες τύπου Τσουμπίνιο, Κάταϊ, Γκρμπιτς μπορεί κάποια στιγμή να βγουν, αλλά θέλουν δουλειά. Αν στηριχθεί πάνω τους ο Ολυμπιακός τότε θα αναλάβει και το ρίσκο των μεταπτώσεων και της όποιας αδυναμίας τους στα κρίσιμα παιχνίδια και σε καθοριστικά σημεία μέσα στους αγώνες.
Πηγή: sday.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου