Πέραν των σπουδαίων ικανοτήτων του, ο Μισέλ Πλατινί εντάσσεται στις πιο χαρακτηριστικές φιγούρες του παγκόσμιου αθλητισμού: υπήρξε είδωλο για εκατομμύρια πιτσιρικάδες. Μυαλό ξυράφι και πόδι διαβήτης.
Εδινε την εντύπωση ότι στο μυαλό του είχε εγκαταστημένο πρόγραμμα καταμέτρησης δυνάμεων και φρόντιζε να κάνει (ανάλογα με την περίσταση) σχετική οικονομία. Κι εκεί που δημιουργούνταν –στον αντίπαλο– η αίσθηση ότι είναι εξαντλημένος, ξαφνικά μια περίτεχνη ενέργεια, μια εκτέλεση φάουλ ή μια πάσα άλλαζαν τα πάντα. Τα (επισήμως) καταγεγραμμένα παιχνίδια του είναι 504, ενώ 263 είναι τα τέρματα που πέτυχε σε επαγγελματικό επίπεδο.
Ομολογουμένως, ο κοστουμαρισμένος Πλατινί δεν ανταποκρίνεται στην εικόνα που έχουν στο μυαλό τους όσοι τον παρακολουθούσαν μετά μανίας, κυρίως οι παλιότεροι. Οπως, επίσης, φαντάζει λιγάκι απίθανο να λύθηκαν τα προβλήματα του ελληνικού ποδοσφαίρου στη χθεσινή συνάντηση με τον πρωθυπουργό. Αυτή η συνάντηση κράτησε μόλις 30 λεπτά. Στα πρώτα πέντε θα πρέπει να έγιναν οι σχετικές συστάσεις. Στα υπόλοιπα πέντε να εκφράστηκε ο θαυμασμός στον ποδοσφαιριστή Πλατινί. Βάλτε άλλα πέντε… μεταξύ τύρου και αχλαδίου, άντε άλλα τόσα που λογικά θα θυμήθηκαν πόσο όμορφο είναι το Παρίσι και κάποιους κεντρικούς δρόμους της γαλλικής πρωτεύουσας…
Τι μένει; Δέκα λεπτάκια. Πιο πιθανό φαίνεται να προσπάθησε ο πρωθυπουργός να του εξηγήσει α) τι σημαίνει επιλεκτική χρεοκοπία, και β) τους λόγους που η Ελλάδα μπήκε στο Μεσοπρόθεσμο. Δεν αποκλείεται να είχε κάποιος και τον ρόλο του Ντίνου Ηλιόπουλου και να σηκωνόταν κάθε 10-20 δευτερόλεπτα για να πει «Δεν ξέρω αν το καταλάβατε, αλλά είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα».
Η εντύπωση που δόθηκε –προ της συνάντησης– ήταν πως ο Πλατινί θα έρθει και θα… καθαρίσει την μπουγάδα. Ιστορικά βέβαια, όποτε η Ελλάδα χρειαζόταν την παρέμβαση-βοήθεια των ξένων, διαψεύστηκε οικτρά, αφού είτε δεν ήρθε ποτέ είτε ήρθε καθυστερημένα. Τέλος πάντων. Ιδιαίτερη ανάλυση περί των θέσεων της UEFA δεν χρειάζεται, διότι είναι σαν να ρωτάς ένα 5χρονο αν του αρέσει η σοκολάτα: η απάντηση είναι απλή.
Η UEFA απαιτεί καθαρά παιχνίδια και διωγμό των παρασίτων που μολύνουν τον χώρο του ποδοσφαίρου. Δεν ήταν όμως απαραίτητη η παρέμβαση της ευρωπαϊκής ομοσπονδίας (ούτε η συνάντηση με τον πρωθυπουργό, όταν η χώρα «καίγεται» με άλλα πιο σοβαρά ζητήματα), διότι τα πράγματα είναι τόσο ξεκάθαρα όσο μια διαφάνεια. Κασέτες υπάρχουν και ακούγονται ποιοι είναι ηθικά (γιατί ποινικά… ποτέ δεν ξέρεις) υπόλογοι και πρέπει να αποχωρήσουν.
Σε ό,τι αφορά το αντιντόπινγκ, η θέσπιση μιας νομοθεσίας που θα υποχρεώνει ελέγχους ανά τακτά χρονικά διαστήματα δεν είναι δα κάτι δύσκολο. Οσο για τη βοήθεια που θα παρέχει η ευρωπαϊκή ομοσπονδία στην ΕΠΟ; Μα, δεν χρειάζεται να γίνουν μερεμέτια. Γκρέμισμα θέλει και χτίσιμο από την αρχή. Σε τελική ανάλυση, είναι ανάγκη να έρθει η UEFA για να μας πει ότι πρέπει να εφαρμοστούν οι νόμοι; Για το δε Στοίχημα, δεν μπορεί να γίνει το παραμικρό, διότι δεν είναι ένα απλό γρανάζι της μηχανής που λέγεται ποδόσφαιρο αλλά κάτι πολύ περισσότερο.
Πηγή: Εξέδρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου