Οι δύο υποψηφιότητες για τη θέση του προπονητή του Άρη, τρεις για την ακρίβεια αφού η μία είναι διπλή, ένα πράγμα μαρτυρούν. Γράφει ο Μενέλαος Σεβαστιάδης.Οτι στον Άρη δεν έχουν αποφασίσει τι θέλουν να διεκδικήσουν την ερχόμενη σεζόν.Δεν είναι μόνο φετινό φυσικά αυτό το πρόβλημα. Όσο εύκολο ακούγεται από έναν σύλλογο που θριάμβευσε κατακτώντας πρωταθλήματα στα τμήματα των μικρών ηλικιών να θέλει να
επενδύσει εκεί για να φτιάξει κάτι σε βάθος χρόνου τόσο εύκολα αυτό μένει στα λόγια.
Καλώς ή κακώς, η νοοτροπία του κόσμου στον Αρη δεν μπορεί να αλλάξει. «Είμαστε μόνο για να κερδίζουμε», είναι η σταθερή σκέψη. Και όταν σκέφτεσαι έτσι, ούτε υπομονή μπορείς να έχεις ούτε και να σε δελεάσει η προοπτική του να «χτιστεί» κάτι καλό, με δικά σου παιδιά που μπορεί να αποδώσει, αλλά αργότερα.
Το δίδυμο Τακιανός-Μίνιτς περισσότερο ταιριάζει στην... αντιλαϊκή φιλοσοφία. Να μπει ένα πλάνο, να τους δοθούν εγγυήσεις ότι θα έχουν άνεση χρόνου να δουλέψουν και ότι δεν θα πάνε σπίτι τους στα πρώτα άτυχα αποτελέσματα. Να βάλουν και κανέναν παίκτη από τους μικρούς μέσα και να μην έχουμε πάλι φαινόμενα Χρυσικόπουλου: της... μεγάλης επένδυσης που δεν έπαιξε ποτέ και έφυγε στο τζάμπα.
Ο Αλεξανδρής είναι «μανούλα» στα... μαγικά. Να πάρει το μικρό μπάτζετ που προβλέπεται, να πάρει μερικούς «δικούς του» παίκτες, με την έννοια ότι συνεργάζονται χρόνια και έχουν τυφλή εμπιστοσύνη, και να κυνηγήσει το αποτέλεσμα. Με καλές πιθανότητες να φέρει πάνω από το προσδοκώμενο.
Πηγή: Εξέδρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου