0 "Να μη γίνουμε Αργεντινή"

ArgentinaΓράφει ο Δημήτρης Δραγώγιας.
Το κείμενο υπογράφεται από την Annie Kelly.

Ο τίτλος αναφέρει: «Barra Bravas: Οι βίαιες αργεντινικές συμμορίες ελέγχουν το ποδόσφαιρο». Οπως και πολλοί από όσους ζουν στη Βίλα Φιορίτο, μία από τις πιο επικίνδυνες παραγκουπόλεις της Αργεντινής, ο Χοσέ Μέντεζ παίρνει το μερίδιο στη δόξα του όταν μπορεί…


,όπως και πριν από πέντε χρόνια– να περπατά με καμάρι στους δρόμους της γειτονιάς του με μια φανέλα άλλης ομάδας στον ώμο του, λάφυρο επεισοδιακής σύρραξης στην οποία συμμετείχε ως πολεμιστής. «Πήρα τη φανέλα, την έβαλα πάνω από τον ώμο μου και περπάτησα μέσα από το Barrio για να με παρακολουθούν όλοι. Επειτα από αυτό ήμουν στην… ομάδα. Ολοι ήξεραν πόσο πολύ αγαπούσα τον σύλλογο.

Ημουν ένας από αυτούς…».Οπως συμβαίνει με πολλούς φτωχούς άνδρες σε όλη την Αργεντινή, το ποδόσφαιρο έχει διαμορφώσει τη ζωή του Μέντεζ και την ταυτότητά του. Λέει ότι το ποδόσφαιρο είναι το ένα ένδοξο πράγμα στη ζωή του, μια έγχρωμη αχτίδα στη μονοτονία της φτώχειας, της εγκληματικότητας και της ανεργίας που περιβάλλουν τον ίδιο και την οικογένειά του. Πρόσφατα όμως η αφοσίωσή του οδήγησε τον Μέντεζ σε μια διαφορετική πορεία.

Από τον Μάρτιο η δόξα του στους δρόμους του Φιορίτο έχει μεταμορφωθεί σε μέρος ενός καλά οργανωμένου και βίαιου δικτύου οπαδών που διαχειρίζεται τώρα σχεδόν με απεριόριστη εξουσία πολλά εκατομμύρια λίρες στην επιχείρηση του ποδοσφαίρου στην Αργεντινή. Σχεδόν σε κάθε μεγάλο σύλλογο η δύναμη των οπαδών είναι εκτός ελέγχου. Χρησιμοποιώντας τη βία του όχλου και τον εκφοβισμό, οι Barras της Αργεντινής εισπράττουν εκατοντάδες χιλιάδες λίρες μέσω παράνομων θέσεων πάρκινγκ, ξέπλυμα χρήματος και ναρκωτικά, υποστηρίζονται από τη διεφθαρμένη αστυνομία αλλά και από τους συλλόγους και τους παίκτες.

Οσο πιο μεγάλος είναι ο τζίρος της ομάδας, τόσο μεγαλύτερο είναι και το μερίδιο που απαιτούν οι οπαδοί. Εχει υπολογιστεί ότι οι πιο ισχυροί Barras ελέγχουν κάθε μήνα τα εισιτήρια, τις θέσεις στάθμευσης στο γήπεδο, τη μερίδα του λέοντος στα εμπορεύματα των μπουτίκ του συλλόγου και τα αναψυκτικά μέσα στο γήπεδο. Ενας Αργεντινός δημοσιογράφος, ο Gustavo Gravia, που ερεύνησε πολλά χρόνια τη διαφθορά στο ποδόσφαιρο υποστηρίζει ότι οι Bravas λαμβάνουν έως 30% των χρημάτων που παίρνει ένας ποδοσφαιριστής όταν μεταγράφεται σε άλλη ομάδα και μέχρι 20% των συμβολαίων ορισμένων παικτών κατά την ανανέωσή τους.

Για τους απλούς ανθρώπους, το μήνυμα των Barras Bravas είναι ότι όλοι μπορούν να ωφεληθούν εφόσον δεν τους πειράζει να λερώσουν τα χέρια τους. Ο Μέντεζ χρησιμοποιεί ψεύτικό όνομα για τις μαρτυρίες του διότι, όπως λέει, «αν τα αφεντικά μάθουν ότι μιλάω σε δημοσιογράφο θα ζήσω μια κόλαση.

Αυτοί οι άνθρωποι, τα αφεντικά που διοικούν τους Barras Bravas, δεν νοιάζονται ποιος είσαι ή πόση απόσταση μπορούν να διανύσουν για να κυνηγήσουν εσένα και την οικογένειά σου».

Η κατάσταση στο ποδόσφαιρο στην Αργεντινή ήταν πάντα επεισοδιακή, αλλά κατά την τελευταία δεκαετία τα πράγματα έχουν οξυνθεί. Μετά την οικονομική κρίση εκτιμάται ότι 190 άτομα έχουν πεθάνει εξαιτίας περιστατικών που σχετίζονται με το ποδόσφαιρο στην Αργεντινή. Μόλις τους τελευταίους 18 μήνες σκοτώθηκαν δέκα τέσσερα άτομα. Το 2002, ύστερα από μια ιδιαίτερα αιματηρή χρονιά, πέντε άτομα σκοτώθηκαν και αμέτρητα άλλα εισέπραξαν πυροβολισμούς και μαχαιριές. Στην Αργεντινή η κυβέρνηση κήρυξε τη χώρα σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης.

Η ζωή στους Barras έχει γίνει ανυπόφορη και ο Μέντεζ θέλει να αποσυρθεί. Πέρυσι εκείνος και η οικογένειά του βρέθηκαν στη μέση μιας βίαιης μάχης για τον έλεγχο του εμπορίου ναρκωτικών στο Βίλα Φιορίτο, με τους δράστες από τη μια πλευρά και τους Barras Bravas από την άλλη: «Ο γιος μου ήταν μωρό και τρέχαμε μέσα στους δρόμους που διεξαγόταν η μάχη. Οταν είσαι με τους Barras είσαι κάποιος. Χωρίς αυτούς είμαι απλώς ένας ακόμη κακός τύπος που δεν μπορεί να ταΐσει την οικογένειά του. Αλλά τουλάχιστον θα είμαι ζωντανός»…

Το άρθρο συνεχίζεται αναφέροντας, μεταξύ άλλων, πώς η οικονομική κρίση, η ανέχεια και η φτώχεια μεγέθυνουν ένα ήδη υπαρκτό πρόβλημα στην Αργεντινή. Θα ήταν χρήσιμο λοιπόν, όταν αποστρεφόμαστε μια κατάσταση, να γνωρίζουμε ακριβώς τη διάστασή της. Γιατί η ρίζα του κακού ξεκινά από την καταστροφή του κοινωνικού ιστού… Και ο κοινωνικός ιστός καταστρέφεται πάντοτε σε συνθήκες εκτάκτου ανάγκης...

Πηγή: Εξέδρα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου