Οι μέρες που η εθνική συμμετείχε σε ίδιο όμιλο προκριματικών Παγκοσμίου Κυπέλλου με τη Γερμανία και την Αγγλία, είναι μακρινές και φαίνονται, κοιτάζοντας πίσω, ακόμη πιο μακρινές. Ο Αλέξης Σπυρόπουλος σχολιάζει.
Μετά, στην αμέσως επόμενη διοργάνωση (προκριματικά EURO 2004), ήλθε στον ελληνικό δρόμο η Ισπανία. Έγινε η ανατροπή, εκεί. Το σημείο-σταθμός. Το 0-1, στη Σαραγόσα. Πιο σταθμός, εκείνη η νύχτα, κι απ' την 4η Ιουλίου 2004. Έκτοτε, η ζωή μας σε όλα τα προκριματικά είναι, το πολύ-πολύ, η Τουρκία, η Ουκρανία, η Νορβηγία, η Ελβετία. 'Η, τώρα για το 2012, η Κροατία. Κι αργότερα, για το 2014, η Σλοβακία. Μολονότι μ' αρέσει και μένα να παίρνω μέρος στο αστείο για τη ρέντα του Ρεχάγκελ ή στη μεταφυσική εξήγηση για "το πνεύμα του Ότο" που έφτασε το Σάββατο ως το Ρίο, το ωραίο αστείο είν' ο καιρός να τελειώνει.
Γιατί δεν έτυχε, όλ' αυτά τα χρόνια. Να είναι οι κληρώσεις, λίγο ως πολύ ευνοϊκές. Πέτυχε. Το πέτυχε η ομάδα, με τη σταθερή παρουσία της στα ranking. Δίχως δραματικά σκαμπανεβάσματα. Τόσο που να 'ναι, κάθε μήνα, στο τοπ-τεν του κόσμου ή κάπου εκεί κοντά, και το θέμα στις εφημερίδες, καθότι επαναλαμβανόμενο, να παίρνει δόξα μονόστηλου. 'Η υποσημείωσης, με αστερίσκο. Έπαψε να συνιστά είδηση. Μια ανεκτίμητη κληρονομιά. Της οκταετίας Ρεχάγκελ και, πλέον, της πρώτης (αήττητης!) χρονιάς Φερνάντο Σάντος. Με το 7-4-0 σε νίκες-ισοπαλίες-ήττες.
Είδηση, στη ροή του χρόνου, θα πάψει να είναι ακόμη και η πρόκριση της Εθνικής, ανά διετία, στις μεγάλες διοργανώσεις. Πολύ περισσότερο, έχει ήδη πάψει να είναι όνειρο. Τα όνειρα είναι για τη Λετονία που ακόμη θυμάται τη μία φορά της το 2004 ή την Κύπρο που δεν έχει καμία φορά να θυμάται. Αυτές, ναι, στάθηκαν τυχερές στην κλήρωση. Η Ελλάδα έχει παίξει στο EURO 2004, στο EURO 2008, στο Παγκόσμιο Κύπελλο 2010, έχει χάσει μόνον το Παγκόσμιο Κύπελλο 2006, και κανείς στον κόσμο δεν θα νιώσει έκπληξη εάν παίξει στο EURO 2012 ή και στο Παγκόσμιο Κύπελλο 2014. Προφανώς, η ελληνική ομάδα δεν θα προκρίνεται παντού και εσαεί. Κάποιες φορές, αθλητισμός είναι, θ' αποτυγχάνει. Αλλά, μετά την αποτυχία, έχει χτιστεί η βάση για να επανέρχεται. Ένας αποκλεισμός, εν μέσω προκρίσεων, δεν είναι πισωγύρισμα. Πισωγύρισμα είναι να κάνεις καμιά εικοσαριά χρόνια, απ' την προηγούμενη εμφάνιση ως την επόμενη. Τότε, πράγματι, στέκει η όποια συζήτηση για παρακμή. Της Ουγγαρίας, π.χ., που πήγε για τελευταία φορά "κάπου", αν δεν απατώμαι, το '86 στο Μεξικό με τον Ντέταρι και τον Εστερχάζι.
Η Τουρκία, η Ουκρανία, η Νορβηγία, η Ελβετία, η Κροατία, η Σλοβακία έχουν παίκτες σε ομάδες που τους δικούς μας δεν τους (προ)τιμούν ιδιαιτέρως. Ενδεχομένως διαθέτουν, πράγματι, καλύτερους ποδοσφαιριστές. Και, οπωσδήποτε, πιο φωτεινά αστέρια. Πιο ακριβά. Η Ελλάδα δεν έχει Μόντριτς ή Χάμσικ ή παίκτες που πηγαίνει και τους αγοράζει η Ρεάλ Μαδρίτης, δεν είχε ποτέ Σεφτσένκο, επίσης δεν έχει... ελληνοποιημένους απ' την Αφρική ή απ' τα ταραγμένα Βαλκάνια. Κανείς Έλληνας δεν κάνει αυτή τη στιγμή στην πιάτσα πάνω από πέντε εκατομμύρια, καλά-καλά κανείς Έλληνας δεν ξέρει στο διεθνές επίπεδο να βάζει τη μπάλα στα δίχτυα με συχνότητα που να θεωρείται ανταγωνιστική, κι απ' τους νέους δεν προκύπτει ελπίδα σε τούτο τον τομέα πως κάποιος έρχεται, παρεκτός κι αν μας φτιάξει η Έβερτον, και μας παραδώσει έτοιμο κάποτε, τον Βέλλιο. Θέλω να καταλήξω, η Ελλάδα δεν έχει τον "εύκολο" τρόπο. Ο,τι πετυχαίνει, είναι με τον δύσκολο. Πράγμα που, αυτονόητα, πολλαπλασιάζει την αξία του επιτεύγματος αυτών των παικτών.
Ποδόσφαιρο, όλοι ξέρουν να παίξουν. Σε μία δεδομένη ημέρα, οποιοσδήποτε μπορεί να νικήσει τον οποιονδήποτε. Τη διαφορά, των ομάδων που προχωρούν απ' τις ομάδες που χάνουν τον δρόμο, την κάνει η σταθερότητα. Οι Λιθουανοί, ένα παράδειγμα, στην τρέχουσα διοργάνωση (προκριματικά EURO 2012) νίκησαν μες στην Τσεχία, 0-1, αλλ' ηττήθηκαν στο Λίχτενσταϊν. Οι Σλοβάκοι νίκησαν στη Ρωσία, 0-1 μ' ένα γκολ του κοντοπίθαρου Στοχ πέρυσι το φθινόπωρο, αλλ' έπειτα ηττήθηκαν στην Αρμενία. Όταν θα μπορέσουν να βάλουν στη σειρά τις δέκα νίκες και τη μία ισοπαλία της Ελλάδας (10-1-1) στα δώδεκα παιγνίδια των προκριματικών του EURO 2008, τότε θα έχουν κι αυτοί "τυχερές" κληρώσεις...
Πηγή: Contra.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου